Swakopmund

Swakopmund woensdag 29 november 2023

Vandaag hebben we een dag om zelf te besteden, je kunt het stadje bekijken maar ook wat ondernemen. Een aantal van het gezelschap gaat naar Walvisbaai voor een dolfijnentour. Wij hebben met 2 andere stellen een tour geboekt om samen met een gids door het township te fietsen. We werden opgehaald met een barrel van een auto die soms moeite had om weg te komen maar het kon ook zomaar aan de chauffeur gelegen hebben 😂 en naar een sportveld gebracht waar de fietsen stonden, oude mountainbikes waar ik er 1 van had die niet remde. Geen probleem volgens gids Eduardo want we fietsen niet hard, oké.. maar ik wil er toch wel 1 die remt. Fiets gewisseld, helm op en achter hem aan. We fietsen het centrum uit naar Mondesa de buitenwijk voor de zwarte bevolking, een stukje verder komen we bij de townships. Voordat we verder fietsen verteld hij over het leven in de townships en hoe moeilijk het is om zelf iets te kunnen of mogen bouwen, zelf woont hij met zijn gezin bij zijn moeder. We gaan bij 3 plekken stoppen, bij de Herero, de Nama en de  Ovambo. Na zijn inleiding stappen we weer op de fiets en fietsen het township in. Links de illegalen en rechts degenen die toestemming hadden om een huisje te bouwen, sommigen daarvan zijn van steen maar het gros is van staalplaat, hout en doeken. Dit township had 1water tappunt en je deelt een wc met 2 huisjes. Eduardo vertelde dat de meesten mensen  van hun westerse namen heeft en dat dat met het verleden te maken heeft. Als eerste gaan we naar De Herero. De Herero staan het hoogst in de rangorde en zijn verwant aan de Himba, dat zijn dan weer degene die we gezien hebben in Etosha en zich insmeren met aarde en schors als bescherming tegen de zon. De Herero doet dat ook maar niet het hele lijf en ook niet de haren. Met een speciale begroeting kunnen we even gaan zitten en horen dan hoe ze leven en ook de betekenis van de klederdracht en dan met name de muts. De Herero is mooi gekleed en die speciale muts die ze dragen lijkt op de hoorns van een koe. Hoe groter hoe beter. De koe is hier min of meer heilig want het geeft status, hoe meer koeien hoe rijker. Er wordt dan ook betaald in koeien en geld. We mogen vragen stellen en foto's maken. Er zijn wat kleinkinderen waarvan de oudste vertaald. De kinderen leren 3 talen, hun eigen taal, Engels en Afrikaans. We fietsen weer verder en stoppen bij de Nama en bezoeken een medicijnvrouw, daar horen we waar ze de kruiden voor gebruiken, ze maken er voornamelijk  kruidenthee van tegen allerlei kwaaltjes. Ze heeft ook haar mooiste jurk aan maar hebben geen traditionele kleding. We ruiken aan van alles en nog wat maar proeven niets want daar is het te kostbaar voor. Ook mogen we even een kijkje in het huis nemen, de ruimte is zo groot als onze schuur thuis, bizar eigenlijk. Omdat zij, net als de Damara met de klak spreken krijgen we een paar woordjes te leren, valt niet mee maar het is leuk te zien hoe iedereen serieus zijn best doet. We fietsen voor local food naar een restaurantje van een Ovambo vrouw, ze heeft voor ons  gierstpap, wilde spinazie en mopanes.  Die gierstpap, die van zichzelf geen smaak heeft pak je met je vingers en doopt het door de spinazie. De mopanes is even een dingetje, het zijn de rupsen van de mopanemot en kan de smaak nergens mee vergelijken. Niet echt lekker maar ook niet vies. Na 3 uurtjes fietsen zijn we weer bij het hotel. Voor vanmiddag hebben we een desert tour geregeld. Ook voor dat worden we opgehaald maar nu eerst even lunchen.

Swakopmund ligt aan de Atlantische Oceaan en voert vaak koude, vochtige lucht aan, de temperatuur is een stuk kouder dan we gewend zijn. Gisteren nog 39 graden en nu een aangename temperatuur tussen de 20 en 25. Het komt zelden voor dat men hier opstaat met een blauwe lucht, eigenlijk is er altijd mist. Die luchtvochtigheid is waarom er leven is in de woestijn, vele kleine dieren vangen die vochtdruppeltjes op om te gebruiken voor hun eigen waterhuishouding. Dit horen we allemaal van de gids die enthousiast verteld als we met hem het Dorob NP in de Namib woestijn in gaan. Als we stoppen moeten we bij de auto wachten terwijl hij speurt, wanneer hij wat ziet komt ie naar ons toe en moeten we rustig en stil zijn. De sandwhiper, is ons eerste kleine wild. Een slang die zijn ogen bovenop zijn kop heeft. Hij graaft zich in tot aan zijn kop. Later vindt hij nog een Namib Sand Gekko, een mooi doorzichtig hagedisje, de Shovel-Nose Lizzard is een ander klein hagedisje met een eendenbek en geen tanden heeft maar iets van zuignapjes. De gids weet heel goed wat hij doet en gaat zorgvuldig om met de dieren. De gekko ziet er heel transparant uit en heeft een fluorescerend randje om zijn oog. Het is een nachtdier en vraagt of we hem in de schaduw kunnen houden, heel kort laat hij hem zien en vertelt er over. Dan een beetje water over het zand zodat de gekko snel een holletje kan graven en verdwijnen. Ook vindt hij nog een Fitzsimmons' Burrowing Skink een soort hazelworm met mooie aquarelle kleuren. De Namaqua kameleon was de kers op de taart, deze ziet er niet zo spectaculair uit als die uit de tropen maar als hij tevreden is dan komt er meer kleur. De gids heeft wat larven mee en kunnen zien hoe de kameleon prooien vangt. Zijn tong is net zo lang als zijn lijf en rolt niet op maar trekt in en uit als een harmonica. Deze kameleon komt alleen hier voor. We krijgen alle tijd voor vragen over de dieren, de duinen en de woestijn. Je moet geluk hebben om wat te vinden en als dat niet meer lukt rijden we verder het Dorob NP in, een onderdeel van de Namib woestijn. De duinen hebben verschillende kleuren en op gegeven moment pakt hij een grote magneet, wrijft er mee over het zand en het is een zwarte borstel geworden. Namibië is rijk aan grondstoffen. En omdat we er nu toch zijn gaat er nog wat meer lucht uit de banden en wordt er gas gegeven. Boven op een duin staan we met een drankje te genieten van het uitzicht, prachtig. Nog even lekker het gaspedaal ingetrapt hebben we nog een paar duinen gepakt, het lijkt de Dakar wel. Wat een fantastische dag! Met z'n vieren eten we een hapje bij restaurant Anckerplatz en dan is het de tas weer inpakken omdat we morgen weer verder gaan.