Valtournenche, Italie

20-01-2013

Vanmorgen ontbeten net als altijd op onze vrije zondagen met lekker brood en een niet al te hard gekookt eitje. De spullen zijn gepakt want we gaan vandaag voor een midweek op wintersportvakantie naar Italië. Het ontbijtspul opgeruimd en nog even de vaatwasser aan zodat het allemaal lekker schoon is. We drinken op ons gemak koffie en kijken teletekst om te kijken of er werkzaamheden zijn zodat we niet voor verrassingen komen te staan. Het weer gaat vandaag omslaan en krijgen sneeuw en ook gaat het hard waaien. We besluiten op tijd de trein te nemen naar Utrecht want vandaar vertrekken we met luxe touringcar naar Valtournenche in het Aostadal Italië. Op Utrecht CS nog even de maag vullen bij Julia's met een salade en een rijk belegd broodje. Tegen vijven lopen we richting onze opstapplaats, het HGB gebouw en kunnen binnen wachten tot de bus komt. Het is er al gezellig druk. Er komt telefoon en de mededeling luidt dat de bus iets vertraagd zal zijn ivm het weer, het sneeuwt nu continue en die wind maakt het er niet beter op. Het is een min of meer georganiseerde reis, via het werk van Koos konden we ons opgeven voor een skivakantie en de prijs stond ons wel aan dus maar proberen dan. Het valt wel mee met de vertraging van de bus, om kwart voor zes stappen we in ipv half zes en wat een ruimte! We kunnen languit zitten, omdat we met een geselecteerd gezelschap zijn, veertig man, zijn er wat stoelen uit de bus gehaald dus heeft iedereen ruimte zat! Op zich vindt ik het wel lekker met de bus maar het is en blijft toch een hele zit. We rijden naar Arnhem en gaan de grens over Duitsland in. Het eerste flesje wijn gaat open, we zoeken in de tas naar de blokjes kaas en de pinda's.......die liggen nog thuis, jammer. Om acht uur stoppen we een uurtje om wat te eten en dat ging er wel in natuurlijk, tegelijk maar het nodige snaaiwerk gekocht. Het weer was nog steeds erg slecht want ook hier sneeuwde het. Om negen uur gaan we weer verder en hebben een chauffeurswissel bij Hockenheim. Het busbedrijf heeft een chauffeurswissel, degene die ons tot Hockenheim brengen neemt de bus over van degene die op de terugreis zijn. Er wordt een film opgezet, een James Bond, Die Another Day. Ik ben niet zo'n fan van James Bond maar het was een aangename afleiding dus lekker gekeken met een wijntje en een nootje. Bij Baden Baden Frankrijk in en bij Basel Zwitserland. We nemen de St Bernardtunnel en rijden het Aostadal binnen. Om half tien parkeert de bus voor het hotel waar we deze week zullen verblijven, door het weer duurde de busreis langer dan gepland. We konden direct onze kamer op , uitpakken, skipas halen en ontbijten, vanmiddag maar de rest uitpakken. Na het ontbijt hijsen we ons in onze skikleding en proppen onze voeten in de elegante skischoenen. We zijn de laatste......iedereen is al weg maar het is vakantie toch? Om tien over half twaalf nemen we de skibus naar de cabinelift. De lift brengt ons naar een hoogte van 2245 meter een hoogteverschil met het hotel van zo'n 700 meter.

21-01-2013

Het ziet er prachtig uit boven, het is licht bewolkt en niet koud. De pistes zijn breed en goed geprepareerd. Lekker om hier door de weeks te zijn want het is absoluut niet druk en hoeven voor geen enkele lift te wachten. Om er in te komen beginnen we op de blauwe piste en het valt me niet mee. De zweepslag die ik 2 jaar geleden opgelopen had speelt nog door mijn hoofd. Na een aantal blauwe afdalingen gingen we een rode piste proberen en dat ging niet goed, ben veel gevallen en ik was het helemaal zat! .......Ik neem me voor om morgen maar even les nemen al is het alleen maar voor het zelfvertrouwen. Gelukkig zijn de valpartijtjes onschuldig. Het raakt nu zwaar bewolkt en de piste ziet er grimmig uit. Als je bekend bent op een piste die ineens in de bewolking komt is het misschien nog te doen maar onbekend is het een ramp om die berg af te komen. Ik probeer te skiën van pistepaal naar pistepaal en het gaat traag, heel traag. De overgang van blauwe naar rode pistes is hier ook erg groot want er zitten afdalingen tussen! Dat is meer diep rood of licht grijs... Eenmaal terug in ons kneuterig hotelletje kunnen we lekker bijkomen met een drankje en chips, de chips zijn standaard als je wat te drinken besteld, lekker hoor. Even bijkletsen met de medereizigers en nagevraagd bij de organisatie waar ik heen moet voor lessen. Nog 1 drankje en dan naar de kamer om ons op te frissen en de koffer verder uit te pakken. De douche heeft een heerlijke stevige straal en is lekker warm, daar knap je van op zeg! Om half acht gaan we aan tafel en het is overweldigend, wat véél. De eigenaren van Hotel Al Caminetto hebben er een hoop werk van gemaakt, we hebben een vijf gangen menu en het smaakt goed. De grote flessen wijn die op tafel staan vinden de glazen en het is gezellig. Het is een familiehotel dus pa, ma en de kinderen runnen de boel. Ik maak kennis met 2 dames die morgen ook les nemen dus meteen maar afgesproken dat ik morgen met ze mee ga. We spreken af de skibus van half 10 te nemen want om tien uur begint de les. Tegen tien uur houden we het voor gezien, heb wel wat slaapuurtjes in te halen. Morgen de piste op, we gaan het zien.

22-01-2013

Half acht gaat de wekker, we hebben lekker geslapen tot vijf uur, we kregen het koud dus een dekentje erbij en weer verder tukken. Nog 10 minuutjes blijven liggen, dan onder de douche en naar het ontbijt beneden. De tafels staan gedekt en er staat van alles, we nemen een gekookt eitje, dat duurt 10 minuten omdat op hoogte het water niet naar 100 graden kookt maar naar 95 graden.....zegt men. Na tien minuten hebben we inderdaad een lekker eitje. Als we het ontbijt op hebben kleden we ons om. Koos gaat met dezelfde bus mee maar gaat lekker zijn eigen gang en komt vanzelf anderen tegen om samen mee te skiën. We hebben om 12.00 uur weer afgesproken want de les is tot 12.00 uur. Ik heb met Tini en Tineke, beide friesinnen les dus al gauw worden we de Golden Girls door de groep genoemd. Onze leraar Marino is al een beetje op leeftijd maar een echte Italiaan ;) We krijgen gedurende de twee uur verschillende namen van de man, van Christina tot Nika en van Tina tot Fuchsia :) Hij kan maar niet onthouden hoe we heten. We hebben lol en steken er ook nog wat van op ;) Morgen nemen de anderen nog les, ik niet meer want kan er weer tegen aan. Koos is om twaalf uur op de afgesproken plek en skiën met elkaar een paar keer de blauwe piste af om daarna wat rode piste te doen. Bij restaurant La Motta nemen we een lekkere chocolademelk met een flinke toef slagroom en genieten van de zon, het is -13 maar zo voelt het niet. Zoveel vraagtekens ik gisteren had zo heerlijk genieten is het nu. We skiën een paar keer de rode piste en het gaat lekker, de les heeft goed gedaan. Om vier uur neem ik de gondel naar beneden en Koos doet de laatste afdaling naar het dorp. Die laatste afdaling is een rode maar er zitten een paar gemene bulten in. De skibus brengt ons weer naar het hotel en pakken eerst weer een drankje, even bijkomen en bijkletsen met de anderen. Het is een leuke groep medereizigers en voelen ons al lekker 'thuis'. Na de douche weer naar beneden voor de maaltijd, dit keer een vier gangen menu. Het is niet echt hoogstaand maar het smaakt prima en iedereen zit gewoon tegelijk aan het eten dus in dat opzicht is het zeker hoogstaand! In de bar wordt nog druk nagepraat over de dag die geweest is en horen plannen van verschillende mensen wat ze morgen gaan doen. Wij hebben een skipas voor het gebied Breuil - Cervinia / Valtournenche maar sommigen hebben hem uitgebreid met het gebied Zermatt, Zwitserland. Voor ons geen optie want wij komen hier voor het eerst dus hebben onze handen vol aan de 115 km die het aan de Italiaanse grens heeft.

23-01-2013

We hebben goed geslapen en gaan naar beneden voor het ontbijt, we laten het ons lekker smaken en ik pak nog een yoghurtje en een croissant chocolade. We hebben afgesproken om samen met een groepje van 8 de berg op te gaan en het gebied van Valtournenche naar Cervinia te ontdekken. Eigenlijk is het een "ouderwets" gebied want er zijn veel verschillende liften, open stoeltjes liften, sommige met een scherm ervoor en ja zelfs nog sleepliften waar je een redelijk lange tijd in " hangt" . Het gebied zelf is prachtig, heerlijk breed en overzichtelijk. We gaan naar een hoogte van 3165 meter en skiën van de ene lift naar de andere en het gaat lekker. We overschrijden zo nu en dan de Zwitserse grens maar nemen steeds weer de juiste route die op Italiaans grondgebied uitkomt. Bij Cime Bianche op 2812 meter stoppen we voor koffie en spreken af om hier later ook te lunchen. Na drieën besluiten we om de lange afdaling naar beneden in te zetten en dan de bus terug te nemen naar het hotel. Ik laat me overhalen om de laatste rode te nemen naar het dorp en het valt me niet mee, moet alle zeilen bijzetten om knap naar beneden te komen, wat een steile bulten zijn dat toch zeg! Maarrr..even later zitten we aan de borrel, wat een leven.....Als we weer opgeknapt zijn pakken we bij de bar nog een lekker wijntje voor we aan tafel gaan. En dan staat er ineens Polizia binnen met een paar ski´s en stokken van een van onze gasten. De beste man was met een groep richting Zwitserland geweest en nog net in Italië off piste gevallen, lijkt niet zoveel aan de hand behalve hier in dit skigebied. Het is hier ten strengste verboden om buiten de piste te skiën zonder erkende gidsen, zelfs het met bravoure om de pistepaaltjes skiën mag niet. Ook iets wat ik niet eerder heb gezien maar de Polizia patrouilleert hier op ski´s en op snowscooters, je skiet hier op de grens natuurlijk en wanneer je ze betrappen hangt er een boete van 100 euro boven je hoofd. Onze beste gast was dus gevallen en omdat je buiten de geprepareerde piste ligt komt er standaard een helikopter en politie bij, ook al lig je maar een meter buiten de paaltjes! De volgende keer toch maar proberen terug te kruipen :) De beste man had zijn knie verrekt maar werd afgevoerd naar het ziekenhuis in Aosta. Het werd voor de organisatie nog een duur grapje omdat ze met z'n vieren buiten de piste stonden kostte de hele grap 400 euro! Echter ware het niet dat deze Polizia niet de beroerdste was en 300 euro boete vrij scholden én onder het genot van een biertje werd het proces verbaal verder afgehandeld. De politie die met een biertje in de hand proces verbaal afhandelt! ik zie dat bij ons nog niet gebeuren haha. We hebben nog lang nagetafeld want er was genoeg gespreksstof.

24-01-2013

Koud warm koud warm, het was een onrustig nachtje zo op deze manier. Vandaag onze laatste dag hier in Italie en ik besluit om niet meer te gaan skien. Na het ontbijt ga ik de koffer inpakken en Koos gaat nog even voor een paar uur de berg op. Ik voel me niet geheel fit en dan lijkt het me verstandiger om met de beide benen stevig op de grond te staan. De tas is zo gepakt want veel hebben we niet mee maar de skikleding neemt een hoop ruimte in. We mogen tot aan ons vertrek vanmiddag gebruik maken van de kamer en de douche, wat een heerlijke luxe toch! Bij de bar beneden neem ik een cappuccino en ga daarna het dorp in. Van de week hebben we al wat lekkere dingen gekocht voor de terugreis dus daar hoef ik nu niet naar te zoeken. Het is kruip door sluip door met al die kleine trappetjes en steegjes, ik probeer het dorp rond om te lopen maar dat gaat niet lukken, ik zie door de sneeuw die er nog ligt niet goed wat pad is of dat ik de moestuin aan het ruïneren ben. Ik besluit terug te lopen naar het wat centrale deel van het dorp bij de kerk en het plein. Aan de muren van het gemeentehuis hangen allemaal plaquettes van berggidsen die het leven hebben gelaten tijdens het uitoefenen van hun werk en dat zijn er nogal wat dus zo'n relax baantje is dat nou ook weer niet. Het is wederom prachtig weer dus ik geniet van mijn wandelingetje door het dorp. In 2012 is hier de Giro d Italia door heen gefietst wat nog te zien is aan sommige spandoeken en etalages. Koos zou de skibus van 13.00 uur nemen zodat we samen nog ergens een hapje kunnen eten maar dat ging anders. De chauffeur besloot om 13.00 uur zelf een hapje te gaan eten dus het zou nog wel even duren voor Koos bij het hotel zou zijn. Ondertussen lustte ik wel wat en zo ontstond het plan om met de achtergebleven gasten maar een hapje te gaan eten. Aan de overkant van de weg was een Gelateria waar je ook crèpes kon eten en daar had ik wel zin in eigenlijk, helaas...dicht. Omdat een van de gasten met krukken liep moesten we daar enigszins rekening mee houden want het was nou niet bepaald makkelijk wandelen met die straten die om hoog en homlaag liepen. We besluiten dat ik samen met Ronald ga kijken waar wat te eten is en of het ook open is en als we wat gevonden hebben komen we het melden. We hadden een snackbar gevonden en een Bistro/Bar. Ik loop terug naar de man op krukken maar deze had inmiddels besloten te wachten tot de gelateria open zou gaan. Zeg dat dan meteen dan hoef ik niet zo heen en weer te lopen! Ronald en ik besluiten om de Bistro/Bar in te duiken en bestellen en lekker warm broodje caprese. Ronald heeft volgens mij koorts en loopt ook flink te hoesten. Het is een geweldige uitbaterij, heerlijk donker en er hangt een bijzondere sfeer. Het is trouwens niet alleen een bistro/bar maar door een deur in de zaak kom je in de winkel waar rookwaar, tijdschriften en snoep te koop is én overal staat de tv aan. Dit zien we ook tijdens onze zomervakanties in verschillenden landen. We kletsen wat en eten ons broodje op, ondertussen lopen er regelmatig mensen uit het dorp de zaak binnen voor een kop koffie of andere versterkende middelen. Na een tijdje lopen we terug richting het hotel als de skibus ons passeert en daar zit maar 1 passagier in en dat is Koos. Hij heeft nog heerlijk geskied en verteld hoe fantastisch het was, het kostte € 25,00 extra maar dan had je een uitzicht!.... Hij had de verkeerde afslag genomen, hij was gewoon verdwaalt en kwam in Zwitserland terecht en dan heb je een probleem. Onze skipas is alleen voor Italië en niet voor Zwitserland dus die pas doet het niet in Zwitserland! Dan moet je betalen om met de lift mee te kunnen dus met de grote gondellift naar Matterhorn Glacier Paradise om vandaar de juiste afdaling te nemen naar Valtournenche. Je komt dan op een hoogte van 3883 m en dat is een onvoorstelbaar mooi uitzicht, volgende keer ga ik ook een keer verdwalen denk ik. Koos neemt een douche en ik pak de laatste spullen in en ga daarna nog heel even met Koos het dorp in want die lust wel wat. We komen weer uit bij de Bistro/Bar en daarna lopen we nog naar het kleine plein bij de kerk en ja ook de kerk nog even in geweest:) Om kwart over vijf vertrekken we weer richting Nederland en hebben een heerlijk weekje gehad. In de bus lijk ik wel steeds zieker te worden, hoesten en koud. Al het lekkers wat we gekocht hebben blijft door mij onaangeroerd. Koos vermaakt zich wel met de gekochte nootjes,  kaas en het drinken. Opnieuw wordt er een James Bond film opgezet  Skyfall dit keer. Ik probeer wat te slapen maar helaas wordt er om ons heen steeds meer gehoest en ben allang blij dat we lekker doorrijden want hoe eerder ik thuis ben hoe eerder ik mijn bed in kan, zo'n bus is dan een mooi broeinest van virussen en bacteriën. Om half tien zijn we thuis en brengen de tassen en de ski's naar zolder en zal ze vanmiddag wel uitpakken maar daar komt weinig van terecht. 37.7, 39.8 en binnen 2 uur 40.3! Gatver de griep, wat een domper. Zo ben je wel heel snel uit je vakantiemodus en al helemaal als je huisarts je ook nog een kuur voorschrijft omdat je een longontsteking hebt! Nou ja, we hebben in ieder geval een heerlijk weekje gehad en heb ondanks het stroeve begin toch lekker geskied.