Bella Italia 🇮🇹

Utrecht 18 - 01 - 2015

Vandaag vertrekken we voor ons jaarlijkse wintersport midweek. Tot nu toe hebben we ons 3 x aangemeld voor dit arrangement en 3 x ingeloot! Het is telkens weer afwachten of het lukt om mee te kunnen omdat er meer gegadigden zijn dan plek. In het arrangement zit de reis, weliswaar met een bus maar het is vervoer, het hotel (half pension) en de skipas. Om klokslag half zes 's middags rijden we bij Utrecht Centraal weg. Iedereen is druk en we zijn de hoek nog niet om of de eerste fles wordt uit de tas gehaald. Ook wij hebben genoeg eten en drinken mee maar wachten nog even tot we in Duitsland wat gegeten hebben. Na een uurtje rijden gaan we op mijn tablet een paar afleveringen van Penoza kijken tot we aankomen bij het restaurant voor een hapje. De buiken weer gevuld en na een sanitair bezoekje gaan we weer verder tot in ieder geval Baden-Baden. De chauffeurs wisselen van bus en al gauw gaan we weer rijden. Na Baden- Baden rijden we via Freiburg, Basel, Biel, Bern, Montreux , langs het meer van Geneve en door de St. Bernard tunnel de Aosta binnen. Om half acht de volgende morgen worden we hartelijk ontvangen door het personeel van het hotel in Valtournenche en door de medewerkers van Railsport. De tassen en ski-toebehoren ruimen we op en gaan aan het ontbijt. In Utrecht hebben we de andere 3 echtparen gezien en gesproken van vorige keren en waar we de rest van week meestal mee optrekken. Zij zien het ook voornamelijk als vakantie. We staan dan ook bekend als de groep "Genieters"! Een grote groep is de piste al op als wij ons eitje nog moeten pellen. Ieder zijn meug zullen we maar zeggen. We besluiten de bus naar de gondel te nemen van 10. 00 uur. Voor we de kleding, skischoenen, helmen en ski's hebben zijn we een half uur verder en lopen we het kleine stukje naar de bushalte. 

Valtournenche 19 -01 - 2015

Aangekomen bij de gondel na een busritje van amper tien minuten gaan we omhoog richting Salette op 2245 meter. Het is weer even wennen en doen een paar toertjes op de blauwe piste. Als we besluiten nog 1 x de blauwe te doen zien we iemand in de kant liggen, het is een medereiziger en heeft een diepe sneewond onder zijn knie. De politie is er bij want die zie je hier bij bosjes en hebben heel even geholpen tot de helikopter hem op zou komen halen. We moesten ook weg van meneer agent want de helikopter stuift een hoop sneeuw op en verder konden we ook niet meer helpen. Einde verhaal voor de man, jammer. Wij gaan verder omhoog richting Cime Bianche op 2982 meter. De temperatuurmeter geeft aan dat het - 11 is maar zo voelt het niet want er staat geen wind. We doen wat toertjes op de rode pistes, sommige met een zeer steil stuk, lijkt wel zwart en dan ineens weer heerlijk glooiend naar beneden. Ondertussen is het koppiestijd geworden dus nemen een heerlijke warme chocolade melk met een flinke toef slagroom. We hebben er zin in en het gaat lekker dus doen nog een paar pistes. Om drie uur een stukje pizza en dan richting het hotel. Wat een heerlijke dag geskied en het ging erg goed, ik had alweer snel de slag te pakken en krijg dan ook veel complimentjes dat ik technisch goed ski, mooi parallel. Altijd leuk :).

Aangekomen in het hotel eerst die skischoenen uitgegooid, wat een klossen zijn dat joh. Een gluwein besteld en de eigenaar heeft de open haard aangedaan. Daar genieten wij van. De eerste avond is er altijd een overdaad aan eten en iedereen laat het zich dan ook goed smaken, de flessen wijn die op tafel staan worden aangeboden door de organisatie. Moe maar zeer voldaan besluiten we het om tien uur voor gezien te houden.

Valtournenche 20 - 01 - 2015

Geslapen als een blok en als we na een warme douche beneden komen voor het ontbijt zit alleen de groep "Genieters" er nog de rest is alweer gevlogen. Die nemen de bus van half 9 maar dat is voor ons te vroeg en trouwens zij gaan naar Zwitserland en wij blijven in Italië. Even over tienen staan we weer bij Salette en gaan hoger op. We bereiken het hoogste punt, Plateau Rosa Testa Grigia op 3480 meter. Het weer is wat wisselvallig vandaag, - 14, een sneeuwbui of in de wolken waardoor je geen zicht hebt en dan ineens is die zon er weer. De toppen van de bergen komen dan ineens uit die bewolking, echt schitterend. Zoals we gewend zijn doen we rustig aan en skiën naar de eerste de beste skihut voor een warme kop chocomel mét slagroom. De kilootjes vliegen er aan maar ach..wie doet ons wat :) We blijven de hele dag op de piste en skiën zo rond de 3000 meter steeds. Tegen half vijf 's middags lopen we het hotel weer binnen en nemen eerst weer een drankje bij de open haard voor we ons opknappen voor het diner. Na het eten blijft iedereen nog gezellig kletsen of speelt een spelletje. Het lijkt net 1 grote familie hahaha.

Valtournenche 21 -01 - 2015

Na ons ochtend ritueel gaan we weer de piste op. Het weer wordt steeds slechter, het begint te sneeuwen en halverwege een afdaling besluiten Jenny en Peter weer richting beneden te gaan. Wij besluiten met Gerda en Kees nog wat verder op te gaan. Soms is het goed zicht en soms ineens zit het weer dicht en moet je van paal naar paal skiën. We skiën richting Cervinia en het lijkt beter te worden, we hebben het nog niet gedacht of we zitten weer in de wolken. Eerst maar wat eten dan. Jammer we skiën de hut aan de verkeerde kant voorbij! hahaha, Wim oppert om het stukje naar boven te lopen, lijkt makkelijker dan het in werkelijkheid is dus skiën verder naar beneden naar de lift om weer omhoog te gaan en de goede afdaling te nemen naar de skihut. Gelukt en heerlijk gezeten. Het sneeuwt nu al een paar uur en de sneeuwlaag wordt steeds dikker, het zicht daardoor steeds minder. We besluiten om naar beneden te gaan maar voor we daar zijn hebben we nog heel wat kilometers af te leggen en het wordt alleen maar slechter en slechter. Afzien is het, we staan op 3500 meter, - 14 en worden niet gezandstraald maar gesneeuwstraald. Stormachtige wind waardoor je niet meer weet of je nou vooruit of achteruit gaat. Door de wind worden we omgeblazen en zie dan maar weer over eind te komen. Zulk bizar weer heb ik nog niet eerder meegemaakt. Stapvoets naar beneden en zorgen dat je de weg niet kwijt raakt. Gelukkig komen we op een makkelijker stuk en kunnen even op adem komen. We konden elkaar na tien meter niet meer zien zo slecht was het. Mijn ski's gingen als onderzeeboten door de sneeuw, er was 40 cm verse sneeuw gevallen en dat is zo zwaar. Het was nu alleen nog overleven dus weg met die mooie bochtjes! Door het slechte zicht zie je ook geen hoogte verschillen dus ineens weer met een vaart en dan sta je zomaar weer bijna stil. We komen ook bijna niemand meer tegen en houden elkaar goed in de gaten. Met het end in de bek komen we bij Salette aan en hebben we de gondel naar beneden genomen in plaats van de dal afdaling. Uitgeblust en een ervaring rijker komen we in het hotel aan, een dag om niet snel te vergeten en het had toch ook wel wat. We hebben het in ieder geval meegemaakt. De verhalen van die dag waren die van afzien en bizarre situaties. Maar goed...een lekker warme douche doet een mens goed. Gezellig gegeten en zeker net zo gezellig gezeten.

Valtournenche 22 - 01 - 2015

Vandaag gaan we niet skiën. Koos is gisteren op zijn schouder gevallen en ziet het niet zitten om nog de piste op te gaan voor een paar uurtjes want vandaag is het alweer de laatste dag. Na het ontbijt pakken we de tas alvast in en na een cappuccino gaan we een stuk wandelen. Door de vele sneeuwval van gisteren en het zonnetje van vandaag ziet alles er sprookjesachtig uit. Het dorp is vooral sluip door kruip door en verderop zien we een weggetje wat naar beneden loopt naar de beek. Vandaar lopen we verder en zien wel waar het eindigt. Het is prachtig en stil, van sneeuw wordt je ook stil lijkt wel. Alle geluiden zijn gedempt alleen de sneeuw kraakt onder je schoenen. We komen bij de gondel uit die naar Salette gaat en nemen die om boven nog wat te drinken. Eenmaal boven komen heel toevallig Peter, Jenny, Wim en Annelies aan geskied. Gezamelijk wat drinken en zij daarna weer verder op de skies en wij met de gondel naar beneden. We lopen heerlijk terug langs de beek naar het hotel. Veel vogeltjes gezien van waterspreeuw tot matkop, leuk hoor. In het dorp lopen we een bar annex restaurantje annex winkeltje annex ophaalpunt van de post in voor een klein hapje. Koos neemt een hamburger en ik een salata primavera. Een goed gevulde salade dus daar doe ik het wel even op. In het hotel nog een Bombardino, dat is een drankje gemaakt van advocaat, melk en een likeurtje en dat alles heet gemaakt en afgemaakt met een grote toef slagroom. Heerlijk. Om half zes vertrekken we uit Valtournenche richting Nederland. Het is mistig maar alles gaat goed tot we in de St. Bernard tunnel zijn bij de grens Italië - Zwitserland. Ineens zwaailichten van een brandweer auto achter ons. Er kwam rook achter uit de bus! De chauffeur had een extra motor of zo iets aan gezet om de motor warm te houden omdat we van boven naar beneden moesten en alleen nog maar slingerweggetjes hadden gehad werd de motor nog niet warm genoeg. Die extra motor gaf flink wat rook af waardoor er iets afging bij de brandweer en waardoor deze dan weer in actie kwam. Een hilarisch momentje. De reis gaat verder voorspoedig en om half zeven 's morgens komen we bij Utrecht Centraal weer aan. We nemen afscheid en hopen elkaar volgend jaar weer te zien. Om 5 over 7 de trein en half 9 thuis. Een heerlijke midweek gehad :)